Expectations

I. Zegar, który pędził jak szalony nagle zwolnił do minimum. Stoi w miejscu. Wie, że go obserwuję. Dopiero kiedy zasypiam ze znużenia przeskakuje o całe godziny do przodu. Pokazuje mi odległość do koszmaru z jakim mi przyjdzie się zmierzyć na jawie. Cóż, wiedziałem że to w końcu nadejdzie, ale nie wiedziałem, że tak szybko. Koszmar niczym bogin z Potterowskich serii zmienił się w to czego obawiałem się najbardziej. Sielanka zmienia się powoli w masakrę. Myślę, że jakoś to przeżyję. Taką mam nadzieję...
II. Też czasami myślicie o tym co sprawiłoby, że to czego tak nie lubicie stanie się choć trochę weselsze? Ja wiem co mi poprawi humor wtedy kiedy będę potrzebował życia. Na prawdę by mnie to ucieszyło, choć to nie zależy ode mnie ani trochę. Jedyne co mogę zrobić to zapalić świeczkę, pomyśleć życzenie i zdmuchnąć płomień. Oby się spełniło.
III. Jeśli wyzyskiem nazywamy czerpanie zysków z cudzej pracy, a sami się do niej nie przykładamy to ja jestem chyba jednym z największych wyzyskiwaczy świata. Strasznie mi głupio z tego powodu. Najlepszym na to dowodem jest to, że piszę o tym tutaj na blogu, zamiast powiedzieć wprost. Wstyd mi się do tego przyznawać. Przepraszam a jednocześnie dziękuję za dobroć jaką mi okazano. Może tego nie okazuję, ale zapamiętam to i odpłacę się w odpowiedniej chwili.
IV. Gdy jedno z przyjaciół jest smutne to powinno się je pocieszyć, prawda? Tylko czasem trzeba wiedzieć czemu jest smutne, ale pytanie o sytuację jest nietaktowne i niezręczne. Pomogę jak umiem, obiecuję. Nie pytam o szczegóły, bo nie chcę wyjść na wścibskiego. Zawsze możesz na mnie liczyć, pomimo mojego braku talentu do pocieszania.
V. Znowu coś mi nie działa z kontem na bloggerze. Nie mogę dawać komentarzy m.in. Raffci, Segiko. Wiedzcie, że czytam oraz wkurzam się kiedy po raz tysięczny nie mogę napisać niczego pod waszymi notkami.